Plagiaatstatistiekberekening

Statistieke, insluitend plagiaatstatistieke, dien as waardevolle hulpmiddels om verskille tussen lande oor verskeie maatstawwe soos belastingkoerse, misdaadkoerse en alkoholgebruik uit te lig. Elkeen van hierdie kategorieë het sy eie stel metodologieë vir data-insameling en berekening. Die vraag hoe die koers van plagiaat gemeet word, is veral relevant, gegewe die ernstige akademiese, regs- en professionele implikasies wat daarmee gepaard gaan.

Om die assesseringstandaarde vir plagiaat te verstaan, is van kardinale belang vir die akkurate interpretasie van hierdie statistieke en om effektiewe strategieë te bedink om die probleem aan te spreek.

Metodes vir die verkryging van plagiaatstatistieke

Daar is ten minste 4 verskillende erkende wetenskaplike metodes om die werkloosheidsyfer te bereken. Net so is daar ook verskeie maniere om plagiaatstatistieke in te samel:

1. Plagiaatopname

In hierdie metode word opnames aan studente of onderwysers geadministreer om navraag te doen oor hul praktyke. Die vrae sluit gewoonlik in:

• Plagieer jy?
• Ken jy iemand wat plagiaat het?

Alhoewel hierdie opnames insig in alledaagse akademiese gedrag bied, kom dit met verskeie kwesbaarhede. Byvoorbeeld, respondente mag nie eerlik wees oor hul plagiaataktiwiteite nie. Boonop kan die insameling van hierdie tipe data duur wees.

2. Strawwe vir plagiate

Sommige universiteite bied statistieke aan oor die aantal studente wat vir plagiaat betrap is. Wanneer hierdie syfers op nasionale vlak gekombineer word, kan dit insigte verskaf oor hoe wydverspreid die kwessie van plagiaat is. Hierdie metode dra ooreenkomste met die een wat gebruik word vir die berekening van smokkelkoerse. Met hierdie benadering bestaan ​​sekere beperkings:

• Verskille in implementering. Die persentasie geopenbaarde oortredings kan tussen lande of selfs universiteite verskil. Een instelling kan streng riglyne oor plagiaat hê, terwyl 'n ander meer sagter kan wees.
• Gebrek aan deursigtigheid. Daar is ook die moontlikheid dat sommige universiteite kan poog om plagiaatskandale te verdoesel, en kies om slegs uiterste gevalle bekend te maak.
• Onvolledige prentjie. Die aantal plagiate wat deur opvoedkundige instellings gevang word, weerspieël dalk nie die ware graad of algehele algemeenheid van plagiaat akkuraat nie.

Gegewe hierdie beperkings, kan die statistieke wat met hierdie metode ingesamel word, moontlik nie die werklike omvang van plagiaat ten volle vang nie.

3. Meningspeilings oor verdraagsaamheid teenoor plagiaat

Sommige navorsers voer vraelyste uit met navrae soos: "Dink jy plagiaat is altyd sleg?" Daar word algemeen gedink dat plagiaatstatistieke direk gekoppel is aan openbare menings oor plagiaat. Interessant genoeg is daar altyd sommige studente wat argumenteer dat plagiaat soms aanvaarbaar is, en glo dat hulle geldige redes vir hierdie posisie het. Dit is egter belangrik om te onderskei dat verdraagsaamheid teenoor plagiaat nie dieselfde is as om aan plagiaat self deel te neem nie.

4. Plagiaat kontroleerder statistieke

Internethulpmiddels om plagiaat na te gaan bied 'n magdom data, wat insigte verskaf wat van onskatbare waarde kan wees om die omvang en nuanses van plagiaat te verstaan. Hierdie instrumente bied die volgende tipes inligting:

• Die aantal opgelaaide dokumente wat plagiaat bevat.
• Die gemiddelde persentasie plagiaat wat binne daardie dokumente opgespoor is.
• Die waarskynlikheid van plagiaat in spesifieke dokumente.

'N Sterk plagiaatkontroleerder kan selfs akkurate nasionale plagiaatstatistieke aanbied. Sommige checkers, soos ons s'n, werk internasionaal en bied hul dienste oor verskeie lande heen. Die belangrikste voordeel van sulke internasionale stelsels is hul vermoë om soortgelyke data oor verskillende lande heen te verskaf. Dit word moontlik gemaak omdat al die data met konsekwente metodes ingesamel word, wat dit maak
moontlik die mees akkurate manier om globale plagiaatkoerse te bepaal.

Gevolgtrekking